اعدام را بس کنید شما را به خدا
موج اعدام ها به بهانه مبارزه با اشرار و اراذل اوج گرفته است. در سال گذشته سازمان عفو بین الملل اعلام کرد که در ایران صد و هفتاد و هفت نفر اعدام شده اند. البته فقط در چند ماه گذشته بیشتر از بیست نفر تحت عنوان اراذل و اوباش اعدام شدند. گذشته از بحث مربوط به اعدام که بعدا مفصلا راجع به آن می نویسم مساله این است که آیا در چهارچوب قوانین حاضر نیز حکم اعدام بر این افراد قابل تسری است در حالی که دادرسی به جرائم آنها پشت درهای بسته بدون دسترسی به وکیل صورت گرفت و احکام اعدام آنها با سرعت صادر و با سرعت نیز اجرا شد. خواندن روایت اعدام شدگان نگرانی از نقض گسترده حقوق بشر را پر رنگ تر می کند مثل اعدام سریع آن سه جوان ساو ه ای که هرگز جرم خود را نپذیرفتند. آنها در حالی به عنوان اراذل و اوباش اعدام می شدند که حتی یک فقره شکایت علیه آنها نبود. بسیاری از این اعدام ها حتی طبق قوانین موجود هم نباید اجرا میشد از این جهت مصداق اسراف در قتل است. من هم مثل عمادالدین باقی به سکوت بسیاری از مسئولین در برابر جریان اعدام های اخیر اعتراض می کنم که اگر آنها واکنش نشان می دادند سلیقه های فردی باعث اسراف در قتل نمی شد