جهش

گوینده رادیو: این افتخار بزرگ را به همه ملت ایران تبریک می گوییم
راننده تاکسی: خانم این دو روز ما رو کشتند
من: چطور؟
راننده تاکسی: می گن ویروس ایدز رو مهار کردن، کلی از ایدز می گن
من: این که خیلی خوبه، اینقدر پنهون کاری کرده بودن راجع به ایدز که سرعت ابتلای به ایدز در ایران جهشی شده بود
راننده تاکسی: شما راست میگین ، این جهشی شدن خیلی داشت کار دستمون می داد من که فکر می کنم انسان در یک میلیون سال آینده حتی شکل و شمایلش فرق کنه بخاطر همین جهش هایی که شما می گین
من: سکوت
راننده تاکسی: اصولا این جهش ها خیلی مهمن، چند سال پیش یه دانشمند آمریکایی سر دو تا میمون با هم عوض کرد ، چند ساعت دوام آوردن بعد مردن
من: سکوت با مقادیر زیادی تعجب
راننده تاکسی: خانم به نظر شما جهشی شدن در روح هم مثل جسم تاثیر داره؟ یعنی وقتی سر اون دو تا میمون عوض شده ، روحشون هم عوض شده؟ یعنی روح تو سر یا تو قلب؟
راننده همچنان به صحبت های خودش در مورد جهش حرف می زند و من به این مساله فکر می کنم که چرا اهالی ایران زمین اصرار دارند که ثابت کنند همه چیز را می دادند؟ چرا پرسیدن مسائلی که نمی دانیم برای ما سخت است؟ با خودم فکر می کنم اعتراف به ندانستن اولین گام برای دانایی است همانگونه که پرسش اولین مرحله برای تغییر محسوب می شود. افسوس که همه چیز را می دانیم وگرنه کلی پیشرفت می کردیم