سکوت

واقعیت اینه که خیلی ها در برابر حمله احتمالی آمریکا به ایران سکوت کردن، از این جماعت سکوت، گروهی هستن که می گن آمریکا عددی نیست که به ایران حمله کنه چون ما بیمه آقا هستیم ، گروه دوم هم می گن بهتر که آمریکا به ایران حمله کنه واسه اینکه دموکراسی می شه و ازا ین جور حرفها... گروه اقلیتی هم این وسط قرار دارن که من هم جز اونها حساب می شم. به نظر گروه اقلیت باید تمام سعی خودمون رو بکنیم که به ایران حمله نشه، واسه این که جنگ شوخی بردار نیست. جنگ واقعیات تلخی داره که می تونه یه تمدن رو سالها به عقب بکشونه. جنگ راهی واسه دموکراسی نیست. دمکراسی باید از درون باشه. از مردم شروع بشه و به مردم ختم بشه. دمکراسی مکانیسم های داخلی می خواد. با جنگ و حمله نمی شه دموکراسی را تزریق کرد. از طرفی تصور اینکه جنگ می تونه مملکت رو هزار تیکه بکنه من یکی رو که تا روز قیامت عزادار می کنه. اینکه ایران عزیز کوچیک بشه. همشهری های آذری با وسوسه آذربایجانی ها و ترکیه ای ها بخوان مستقل شن، هموطن های کرد بخوان یه کشور مستقل داشته باشن، عربها و بلوچ ها هم از طرف دیگه.... بعد هم حتما بنیاد گرایی اسلامی، لائیک و سکولار و مارکسیست و کمونیست شکل می گیره. اصلا هر جنگ و انقلابی با شکلی از افراط گرایی همراه ست. تصور جنگ بین اقلیت ها، شیعه و سنی مثل تصاویری که می شه هر روز در عراق دید واقعا تلخ و نگران کننده است. باید کاری کرد که جنگ نشه چه امسال چه دو سال بعد چه هزار سال بعد... اگه فریاد داریم که سر حکومت و دولت بکشیم بهتره خودمون اینکارو کنیم تا دولت بوش یا هر جای دیگه ای نماینده ما بشه