من

دوباره هوس نوشتن به سرم زده .هیچ چیز به اندازه نوشتن نمی تونه آرومم کنه. احساس می کنم تصویر روشنی از آینده ای دارم که سرشار از خلاقیت است. احساس خوبی نسبت به خودم دارم. این احساس یک شکل مدرن از چیزی است به اسم "من " که در فرهنگ ما همیشه نکوهش شده. تمجید چیزی به اسم من و تلاش برای پاسداری از همه چیزهایی که در من است. به شدت به اینکه جام جم در درون من است نه دنیای اطرافم اعتقاد دارم. مطمئن هستم آدمها اگه بخواهند می توانند از یک زاویه کوچک دنیا رو کشف کنند اما متاسفانه خیلی از آنها حتی از پنجره های بزرگ و بلورین هم نمی توانند حتی زیبایی کوچکی از دنیا رو احساس کنند. اما من این من را دوست دارم. مگه چیزی بعد از خدا از من به من نزدیک تر هم است. همه چیز تو همین من است. به قول حافظ عزیز سالها دل طلب جام جم از ما می کرد..آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد