اگر دنیا می توانست رای دهد

روزنامه اکونومیست در مطلبی تحت عنوان اگر دنیا می توانست رای دهد نشان داده است که تعداد طرفداران اوباما برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برتری قابل توجهی بر طرفداران مک کین دارد. البته اینکه چه کسی جام ریاست جمهوری آمریکا را ببرد برای دنیا اهمیت دارد. علتش هم این است که دنیا نمی تواند برای چهار سال آینده هم بهای حماقت های دولت آدمی مانند بوش را بدهد. اما واقعا فرد یا شخص رئیس جمهور چقدر می تواند در گرماگرم سیاسی کاری آمریکایی مستقل بماند. من از اوباما بیشتر از مک کین خوشم می آمد. بیشتر برای اینکه متفاوت بود. اینکه ببینم آمریکایی که دم از برابری می زند چه گونه از کاندیداتوری یک سیاه پوست استقبال می کند. اما وقتی ستاد انتخاباتی اوباما بیانیه داد که ایشان مسلمان نیست بلکه مسیحی است فهمیدم که برابری مفهومی ندارد. چرا که اگر جامعه آمریکایی رنگ پوست ایشان را تحمل کند تفاوت مذهب را تاب نمی آورد. از طرفی وقتی کالین پاول، وزیر خارجه سابق آمریکا از باراک اوباما پشتیبانی کرد امیدم برای تفاوت جدی در سطح سیاست خارجی آمریکا کم رنگ تر شد. پاول مردی است که خون هزاران عراقی را بر دست های خود دارد و از طرفداران گسترش امپراطوری آمریکایی است. به نظرم اوباما اگر پسر پیغمبر هم باشد قدرت زیادی برای تغییر در سیاست خارجی آمریکا را ندارد. باز ما می مانیم و گرسنگی شدید آمریکایی برای نشر قاهرانه تمدنش به سرتاسر دنیا