تفاوت

این یادداشت را در حالی می نویسم که عطر فوق العاده سیب بزرگ سرخی که شبیه هیچ عطر دیگری در جهان نیست مشامم را به بازی گرفته و هندسه غریبی که از گازهای تصادفی دندانهایم بر تن صاف سیب پدید آمده است مرا به سئوالی همیشگی فرا می خواند: آیا زندگی همان سیب سرخی نیست که آدم را به هبوط افکند؟ همان قدر وسوسه انگیز اما کوتاه و بی دوام ! با وجود این تردید من همیشه عاشق سیب بوده ام حتی زمانی که از کوتاهی عمر سیب دلتنگ شده ام. به همین دلیل تا امروز هیچ سیبی را تا آخر نخورده ام .اما دلیل این اشاره به قصه سیب و زندگی و آدم و زمین نشان دادن این امر که بعضی ها مثل من خواسته اند و یاد گرفته اند که طور دیگری نگاه کنند و خیلی وقتها این تفاوت نگاه به جای اینکه آرامششان کند و تحلیل پدید ه ها را آسانتر کند به دشوار شدن آنها ختم شده است. البته فکر کنم وقتی اصراری برای اثبات تفاوت مان به دیگران نداشته باشیم، آرامش دوباره با ما آشتی کند