سیزده بدر

امروز فکر می کردم که چرا باید تفریح کردن ما هم بر اساس اجبار سنتها باشد.همان مساله سنت آفرینی و سنت گری که شما با آن آشنا هستید. به سیزده بدر فکر کردم. خدا را شکر که این سنت بعضی خانواده ها را به زور بیرون می کشد. یاد سیزده بدر سال گذشته افتادم. عجب شلوغ بود. هر کس به اندازه وسعش می خواست سیزده اش را در کند. ماشین های مدل بالا، ماشین های معمولی، موتورسوارها با یک خانواده پنج نفری، وانت بارها و کامیون ها که خیل آدمها بر پشت آن سوار بودند و حتی دوچرخه سوارها... همه همه می خواستند تا ناهار را میان سبزه و درخت بگذرانند. خوب تکلیف پولدارها که معلوم بود آنها با شکوه تمام در حالیکه به عوام بدبخت فحش می دادند ترافیک جاده تهران – لواسان را پشت سر می گذاشتند تا در ویلاهای شخصی میهمانی مجللی را تجربه کنند. خانواده های متوسط هم دربدر یک جای سبز بودند.اما بعد از ساعت 11 صبح قحطی فضای سبزبود و مردم حتی در میان کاجهای عبوس میان آزاد راهها چمنی یک متر در یک متر را از هم می قاپیدند تا خانواده پر جمعیتشان در آن از با هم بودن لذت ببرند.بعد از ناهار بازی شروع می شد. وسطی و تاب بازی و میهمانی رقص با همخوانی خانواده و موسیقی نابهنجاری که یکی از زنان فامیل از نواختن بر قابلمه غذا ایجاد می کردند. پرسه زدن پسران و دختران جوان برای دید زدن و به رخ کشیدن لباسهای عید به کسانی که نمی شناسند برنامه بعدی بود و موقع آمدن سبزه گره زدن و خواندن شعر برای دختران جوان: سال دیگر بچه بغل خونه شوهر
راستی تا به حال از خودتان پرسیده اید که چرا سیزده بدر برای ایرانی ها یک روز در سال است و شما نمی توانید این هجوم مردم را برای لذت بردن با خانواده شان از طبیعت را در روزهای دیگر سال ببینید. پرسیده اید که چرا فرنگی ها از اول هفته برای آخر هفته اشان برنامه ریزی می کنند و برای ما جمعه ها به وسع جیبمان مزه خوابیدن بیشتر، زرشک پلو با مرغ و دلگیری غروب جمعه را می دهد