توسعه مشارکتی

در ديدگاه سياسي ، توسعه فرآيندي است كه يك گروه اجتماعي معين (اعم از كوچك ، بزرگ يا متوسط ) را از وضع فعلي به وضعي كه بايد به آن برسد تا بيشترين نيازهاي خود را رفه كند ، هدايت مي نمايد . در علم جامعه شناسي توسعه ، دگرگوني هاي اجتماعي است كه از درون ساختار نشات مي گيرد .جهان امروز بر این مفاهيم در ادبيات توسعه تاكيد دارد : توسعه از پايين،توسعه براساس راهبرد نيازهاي اساسي، توسعه مستقل و متكي به خود،توسعه از درون،توسعه انسان محور،توسعه جهان گستر.مفهوم توسعه مشارکتی بر فرآيندي اجتماعي ،‌ يكپارچه و جامع ،‌پويا ،‌همبسته ، مكمل ، چند بعدي و چند فرهنگي تاکید دارد. به عبارت ديگر مشاركت توسعه اي مي خواهد كه همگان در همه مراحل توسعه درگير شوند. با توجه به تقسيم بندي مذكور در مقام تحليل بايدگفت که‌ رويكردهاي حاصل از دوم خرداد و جنبش اصلاحات در ايران با اينكه در صدد است مشاركت را از تحميلي به طرف توسعه اي پيش راند و ليكن سياستهاي اعمال شده توسط بخش دولتي و يا نهادهاي عمومي چون شهرداري بيشتر در دسته مشاركتهاي ابزاري قرار مي گيرند . در اين نوع مشاركت و يا از ديدگاه طرفداران اين نوع مشاركت ،‌انسانها وسيله هستند و غالبا" ترجيح داده مي شود كه مردم همه بر اساس يك الگو رفتار كنند و مشابه هم باشند . در اين نوع مشاركت هم مي توان از همبستگي هاي فرهنگي و اجتماعي استفاده كرد