حجاب

هفته گذشته برای کنفرانسی در ترکیه بودم. اولین تغییر مهم در شهر دیدن مکرر زنانی بود که حجاب داشتند که البته با حضور دولت جدید که وابسته به حزب اسلام گراهاست قابل درک است. آنچه در دولت قبلی از منظر حقوق بشری ناراحت کننده بود منع آزادی زنان برای انتخاب پوشش بود. حتی پرونده هایی مثل پرونده حقوقی شهین در دادگاه اروپایی حقوق بشر علیه دولت ترکیه مطرح بود. اکنون که زن ترک می تواند نوع پوشش خود را انتخاب کند چه با حجاب چه بی حجاب سکورلایسم مندرج در قانون اساسی ترکیه معنای بیشتری پیدا می کند. باید بگویم اصل آزادی پوشش در دولت های اسلامی پذیرفته شده است. به کویت و قطر نگاه کنید. به نظرم در کشورهایی که حجاب اجباری نیست بیشتر می شود حجاب اسلامی را دید. نمی فهمم چرا در ایران نه تنها حجاب بلکه شکل حجاب نیز اجباری و دولتی و سیاسی شده است. یک مثال می زنم. در اکثر کشورهای اسلامی زنانی که انتخاب کرده اند حجاب داشته باشند را در پوشش های متنوع و رنگانگ می بینید در حالی که حد اسلامی حجاب را کاملا رعایت کرده اند. اما در ایران حد اسلامی حجاب کامل کننده وظیفه زن نیست بلکه نوع پوشش نیز باید منطبق با چهارچوب های اجباری باشد. بنابراین اگر دختر مسلمان فلیسطینی با حجاب اسلامی خودش مثل پوشیدن شلوار جین و بلوز آستین بلند و چکمه به ایران بیاید احنمالا سر از ماشین گشت نیروی انتظامی در می آورد برای اینکه چکمه اش که تحریک کننده است و شلوار خانم هم به اندازه کافی گشاد نبوده است و بلوزش هم تا پایین زانو نمی رسیده است. افسوس که به خودمان حق می دهیم کلام خدا را بسیار سخت تر از چیزی که است کنیم وگرنه آرامش خلق خدا و خداوند از دیدن اعمال ما بیشتر بود