پیام های متحرک

خواندن پیام های متحرک روی اسکناس همیشه برای من جذاب بوده است. اینکه چطور پیام های متحرک مثل دست نوشته های روی اسکناس، وسائط نقلیه و غیره به ابزاری برای بیان کردن مبدل می شود و اصلا چرا در کشورهایی شبیه به ایران مثل پاکستان با این پدیده روبرو می شویم . آیا به علت محدودیت های عرفی، مذهبی و قانونی آزادی بیان است یا برای اینکه صرفا نویسنده پیام فرصت دیگری برای انتقال آنچه می خواهد به دیگران پیدا نمی کند. شناسایی این پدیده از منظر روانشناختی اجتماعی در موارد بسیاری که ناسزایی خلاف عرف عمومی بر اسکناسی نوشته می شود، می تواند ناگفته های بسیاری را ارائه کند. یادم است سال گذشته در ششمین کنفرانس دوسالانه ایرانیان که در لندن برگزار شد مقاله ای با عنوان پیام های متحرک به عنوان شیوه ای از ارتباطات عمومی در ایران توسط دکتر کامران صفا منش ارائه شد که من خیلی دوست داشتم