ما می توانیم نارنجی باشیم

دموکراسی لباس سپایدرمن نیست تا اول بپوشیم و بعد خیز بلند بزنیم و افگار نشویم...دموکراسی تبدیل شدن به مردعنکبوتی با تمرین زیاد است : صد بار باید بیفتیم تا یک خیز بزنیم . همین که دشنهء ما به دشنام تبدیل میشود ؛ یک پیشرفت مهم است ...پیشرفت به سوی تبدیل دشنام به سخن گفتن و دگرگونی سخن گفتن به گفتگو ... وب لاگ حامد سمیع شاعر و نویسنده توانای افغانستان گفتگویی را با مسعود قیام منتشر کرده است که یکی از بهترین تحلیل هایی است که در مورد افغانستان می شود خواند. جملاتی که در بالا خواندید به نظر من حرف حساب است و فقط منحصر به افغانستان نیست. یک جای دیگر می گوید:'' میگویند ما نباید چیزی بگوییم که وحدت ملی خدشه دار شود ...وحدت ملی از نظر من این است که ما در عین چندگونه گی یکی باشیم نه آنکه برای نشان دادن این که یکی هستیم چندگونگی را قربانی بدهیم : من سرخ هستم ...تو زرد ...ما میتوانیم نارنجی باشیم ...میتوانیم سرخ و زرد درکنار هم باشیم اما اگر سرخ و زرد همدیگر را مجبور به دگردیسی کنند تف سربالا می اندازند...سرخ میتواند به زور فقط نام زرد را سرخ بگذارد و این حماقت است...'' قسمت دیگری از این گفتگو راجع به تعریف از طالبان است: 'گفته بودم « طالب معمایی هست که روزی سازندهء آن نیز از حل آن عاجز میماند »...حالا میبینم که همانگونه است...از نظر من ما دو گونه طالب داریم : طالب سیاسی/ طالب مذهبی. طالب مذهبی سرباز است...در حماقت خود صداقت دارد...واقعا فکر میکند با کفار میجنگد...شهید میشود...واقعا فکر میکند با امریکا میجنگد...طالبان سیاسی رهبران طالب هستند : پروژهء اینها معلوم است...پدر شان امریکا است...این ها بهانه ها و کمانه های جنگ« شیرگرم» امریکا در منطقه هستند ( حتا با دیگر اعضای ناتو )...برخی از این طالبان سیاسی نیز سرکش هستند و بهانهء پاکستان برای امریکا