خشونت در خانواده

اخيرا رییس آگاهی نیروی انتظامی اعلام کرد ۴۰ درصد از قتل ها، قتل های خانوادگی است و ۵۰ درصد از زنانی که کشته می شوند، توسط "محارم" خود به قتل می رسند. من طرح ملی خشونت عليه زنان در ايران به ياد آوردم که يکی از مهمترين پژوهش‌ها يي است که در سال های آخر دوران رياست جمهوری محمد خاتمی توسط دفتر امور اجتماعی وزارت کشور و مرکز مشارکت امور زنان رياست جمهوری اجرا شد. آمارهای اين طرح ملی نشان می‌دهد که ۶۶ درصد زنان ايرانی، حداقل يکبار در زندگی مشترک مورد خشونت قرا گرفته‌اند. مطابق اين طرح خشونت فيزيکی نوع اول شامل گاز گرفتن ، زندانی کردن، چنگ انداختن و کشيدن مو، اخراج از خانه ، کتک کاری ، محروم کردن از غذا و ... می‌شود که زنان در خرم آباد در طول يک سال بيش از ساير زنان ايران مورد خشونت واقع می‌شوند . سيلی ، لگد و مشت زدن، کشيدن و هل دادن، محکم کوبيدن در، به هم زدن سفره و ميز غذا و شکستن اشيای منزل را خشونت فيزيکی نوع دوم ناميده ‌اند که زنان بندرعباس بيشتر مورد خشونت واقع می‌شوند. خشونت‌های روانی و کلامی شامل به کاربردن کلمات رکيک و دشنام ، بهانه‌گيری‌های پی در پی، داد و فرياد، بی‌احترامی، رفتار آمرانه ، قهر و صحبت نکردن و ... که زنان اصفهانی در طول يک سال بيشتر از ساير زنان ايرانی تحت خشونت بوده‌اند.خشونت‌های جنسی و ناموسی عبارت از: اجبار به روابط زناشويی ناخواسته ، مجبور کردن زن به ديدن عکس و فيلم‌های خلاف اخلاق عمومی مراعات نکردن بهداشت زناشويی و خودداری از به کارگيری روش های پيشگيری از بارداری، مجبور کردن زن به سقط جنين، اجبار زن به حاملگی ناخواسته، متهم کردن زن به بی‌مبالاتی در مسائل ناموسی همچون داشتن ارتباط نامشروع، شک و بد دلی می‌شود که زنان اراکی بيشتر از ساير زنان در ايران خشونت جنسی و ناموسی را تحمل می‌کنند. تعدادی از مردان ايرانی با استفاده از عوامل اقتصادی و مالی زنان را مورد خشونت قرار می‌دهند